شناور در خورشید

مثل پارسال و پیرارسال دارم تقویم می سازم برای سال جدید. حسش محشره به خاطر اینکه تمام مناسبت هایی که دوسشون دارم رو ثبت می کنم و همه اونایی که دوست ندارم رو می ریزم دور D: از یه طرفی دیگه هم افتادم به کوسن دوزی برای کاناپه قرمزه اتاقم. دو تاشون رو که از قبل تکمیل کرده بودم و سومی و به زودی چهارمی هم روانه کاناپه قرمز میشه.

* دیگه.. دیگه... کلی ایده و البته خرید دارم واسه سفره هفت سینمون و دکور جدید دیوارای اتاقم. خیلی وقت نیست باید بدوئم.

* یه روزی هم نشستم به مناسبت 4 سالگی با ژیک جان شمع گذاشتم رو کیک و عکسش رو براش فرستادم و اونم خیلی خوشش اومد.

* حالم خیلی خوبه. دیشب به دنیا گفتم و کلی تشویقم کرد. از شوق گریه ام گرفته بود.

خیلی وقت ندارم تا اتفاقات خوب این چند روز رو اینجا بنویسم و شادیم رو ثبت کنم. همین بس که بالاخره بعد از روزهای زیاد من و ژیک جانم به دیدار هم نایل شدیم. درست روزایی که مصادف بود با سالگرد آشناییمون. همه چیز خیلی عالی و بدون دردسر جلو رفت. از وقتی که یاد گرفتم با افکار و ذهن مثبتم به مسائل نگاه کنم واقعا نتیجه میده. اینا همه رو مدیون دنیا هستم می خوام همین فرمون رو حفظ کنم و نمی خوام حتی یه قدم به عقب و ناخواسته هام برگردم.

یه روز از فرصت استفاده کردیم و ژیک گفت بیا منم یه ساک کوچیک ورداشتم و رفتم به سمت تهـ.ـران. با ماشین اومد دنبالم و آرزوی کوچیکی که به وقوع نمی پیوست بالاخره محقق شد و ما تا خونه به آهنگ عاشقانه ماشین گوش دادیم و روندیم و حرف زدیم. فقط می تونم بگم بهترین ها رو کنارش داشتم و داشت. موقع برگشت ادکلنش رو روی لباسام خالی کردم تا همیشه بوش پیشم باشه واقعا غممون گرفته بود ولی موقع خداحافظی ژیک مقدار زیادی منو خندوند و به جاده زدم.

الان هم سرکارم و مدام لباسامو بو می کنم که بوی ژیک میده. شیرینی اون لحظه ها هم همچنان باهامه و دلم تنگ.

کلی کلی کلی کار دارم و کلی کلی برنامه برای عید.

خدایا مثل همیشه شکرت.

وقتی با داداش میریم باغ کتاب و من از کاغذا و مقواهای رنگی هیجان زده میشم.

وقتی که از هر برگ دوتا برمی دارم یکی برای خودم، یکی برای سین جونم.

دل می خواست یه اسم مستعار برای میم پیدا کنم که وقتی اینجا ازش می نویسم حس خوب بهم بده. یه اسم در رابطه با قطره و چشمه و آب و خلاصه این جور چیزا باشه که یه ربطی به کانی پیدا کنه. کلمه کانی رو اولین بار از زبون هم خوابگاهیم شنیده بودم. خواهر زاده اش تازه به دنیا اومده بود و اسمش رو گذاشته بودن کانی. پرسیده بودم معنیش چیه؟ گفته بود توی زبون کردی یعنی چشمه. به قدری به دلم نشست که خدا می دونه. دیروز اتفاقی توی اسمای کردی به اسم ژیکان بر خوردم دیدم معنیش میشه قطره باران و با خودم گفتم چه بهتر که بکنمش اسم مستعار میم و به اختصار صداش کنم ژیک! :)) دیگه خیلی خوشم اومد و خودم با خودم شاد شدم. D:

کرد نیستم ولی اعتقاد دارم توی قشنگ بودن اسمای کردی شکی نیست.

کلا خیلی کیف میده وقتی مامان بهت میگه: «هر وقت نیستی دل همه برات تنگ میشه. همه منتظریم که بیای. من، سین جون، خانم ن خیلی دوستت داریم چون با خودت انرژی میاری.» وقتی این حرفا رو دیشب شنیدم هم خیلی خیلی خوشحال شدم هم متعجب. چون نمیدونستم قضاوت دیگران در موردم اینه. خدایا شکرت.

با وجود خبرای نه چندان خوبی که امروز شنیدم اما دارم سعی می کنم به قول میم انرژی مثبت باشم. فعلا برنامه من و میم کنسله. سر شب داشتیم صحبت می کردیم سر ماه آشنایی مون. من میگفتم بهمن 92 ولی میم قبول نداره میگفت قبلتره. حالا من میگفتم بهمن من فهمیدم قصدت رو ولی اون میگفت ولی من از قبل زیر نظر داشتم و نرم نرم حرف می زدم باهات! :| خلاصه که مشخص نشد بالاخره چه ماهیه چون وسطش خوابش برد! :|

میم خوابید و منم سرمو گرم کردم به بافتن شالش که هی داره بلندتر و خوشگلتر میشه...

پاییز است.