شناور در خورشید

تا زمانی که فکر و خیال در مورد میم رو تموم نکنم واقعا درست نیست به شخص جدید فکر کنم. درسته هیچ کس خاصی به زندگیم نیومده اما رابطه ام با میم دو هفته هم نیست که تموم شده. الان واقعا زوده خودمو بندازم به جریان جدید. واقعا غیر قابل تصوره برام که به یه آدم جدید با خصوصیات اخلاقی جدید که هیچ شناختی روش ندارم فکر کنم. ترجیح میدم خودمو بسپرم به خدا. واقعا خودش بهتر می دونه.

قصد دارم دوباره برگردم تمرینای شکرگزاری رو انجام بدم. خودم دیدم چقدر خواسته هام به حقیقت پیوست. پایان نامم. مشکل سربازی میم. برگشتن وبلاگ عزیز قدیمیم. همکاری با سـ.از.مان و خیلی چیز های دیگه. اون موقع ها چقدر با سادگی کتابمو داده بودم به میم تا اونم تمریناتش رو انجام بده. اما اصلا به این چیزا اعتقاد نداشت و چقدر کفریم میکرد با حرفای منفیش. یه روز که همه چیز از جانب من تموم شده بود و خدا می دونه چقدر ازش رنجیده و عصبانی بودم زنگ زد بهم. در واقع می خواست برم‌گردونه و کتاب رو بهونه کرده بود. گفت اگه کتابات (چند جلد دوست داشتنی) رو می خوای قرار بذاریم بهت بدم و من با اینکه دلم پر می کشید برای دختر پرتقال و معجزه سپاسگزاریم برای اینکه بهونه دستش ندم گفتم نمی خوام مال خودت. قبلتر فکر می کردم من و میم ازدواج می کنیم و اینا رو میاره که بذاریم تو کتابخونه خودمون ولی نمی دونستم کتابام واسه همیشه میرن.

بگذریم نبش قبر نکنم بهتره. منم رفتم یه جلد جدید از کتاب راندا برن رو گرفتم از این به بعد باز به کمکش حالمو خوب می کنم.

من می خوام بشم زلال ترین قطره چشمه که فقط عکس خدا توش منعکس میشه. انقدر برم که به بزرگترین و آبی ترین دریا بپیوندم. خدا رو بابت همه چیز شکر میکنم و از خدای مهربونم می خوام اون آدمی که می خواد بیاد به زندگیم همون «آ» یِ عزیزم باشه. «آ»یی که فعلا وجود خارجی نداره اما بالاخره به زودی و به راحتی میاد و من اون موقع غصه هیچ گذشته ای رو نمی خورم.