شناور در خورشید

* بالاخره اسم اینجا رو عوض کردم. حس بدی میداد. بذار همون کانی بمونه.

** برام جالبه که خودم هزار و یک حرف قشنگ به دوستام می زنم و آرومشون می کنم اما خودم بهشون عمل نمی کنم. واقعا تصمیم گرفتم خودمو دوست داشته باشم. هدف، رویا، آرزو و آرمانِ من هر چقدر که بزرگ باشه منم باید اندازه آرزوم بزرگ بشم. اول باید خودم خودمو باور داشته باشم تا بقیه هم باورشون بشه.

*** نشستم توی آموزشـ.ـــگاه مثل همیشه تنهای تنها. مدیریت اینجا افتضاحه. وقتی از ساعت یک ظهر تا چهار عصر هیچ مراجعی نیست و حتی محض رضای خدا یه زنگ تلفن، نمی دونم چرا باید این موقع بیام. در صورتی که حقوقم هم اون قدری نیست که دلم به اون خوش باشه. یه مدت رئیس میگفت سه بیا اما بعد دوباره انگار پشیمون شد گفت 12 ، 12:30 (که حتی ساعت اینم معلوم نیست درست). انگار دید زیادی بهم خوش میگذره! حالا نه که وقتی آموزشـ.ـــگاه نیستم دنبال تفریحم! همش بدو بدو از این کتابخونه به اون کتابخونه برای تکمیل طرحی که ورداشتیم. اغلب که از صبح میزنم از خونه بیرون تا 8، 8:30 شب نمیرم خونه. همش باید این مقنعه و مانتوی لعنتی رو با خودم همه جا بکشم. به هر حال بازم خدا رو شکر. حداقل توی این اوضاع بیکاری دستم تو جیب خودمه. همین که می تونم از نت استفاده کنم در حد همین وبلاگ بازم خوبه.